20 فوریه 2023- بر اساس داده های منتشر شده درDiabetes/Metabolism Research and Reviews، خطر شکستگی لگن در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که از استاتین ها استفاده می کنند، نسبت به افرادی که از استاتین استفاده نمی کنند، کمتر است.

پروفسور Mei-Ling Ho، از بخش فیزیولوژی دانشگاه پزشکی کائوسیونگ در تایوان و همکارانش نوشتند: بر اساس اطلاعات ما، این اولین مطالعه ی کوهورت گذشته نگر مبتنی بر جمعیت با تطابق گرایش است که اثرات استفاده از استاتین را بر خطر شکستگی لگن در بیمارانی که به تازگی دیابت نوع 2 برای آنها تشخیص داده شده است، ارزیابی کرده است. یافته‌های اصلی ما نشان داد که استفاده از استاتین با کاهش خطر شکستگی لگن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است، که بیانگر یک رابطه ی دوز به اثر مشاهده ‌شده بین دوز تجمعی تعریف ‌شده ی روزانه استاتین‌ها و کاهش خطر شکستگی لگن  بود.

محققان داده های بزرگسالانی که بین سال‌های 2010 و 2014 ، مبتلا به دیابت نوع 2 تشخیص داده شده بودند و در مدت 1 سال پس از تشخیص، به مدت 3 ماه داروی دیابت برایشان تجویز شده بود، را از پایگاه داده تحقیقات بیمه سلامت ملی در تایوان به دست آوردند. کدهای دارویی برای همه استاتین های موجود در تایوان شناسایی شد. دوز تجمعی تعریف شده ی روزانه به عنوان مجموع دوز تعیین شده روزانه از تاریخ تشخیص دیابت به مدت 60 ماه، محاسبه شد. بزرگسالان با دوز تجمعی تعریف شده روزانه 28 میلی گرم یا بیشتر، مصرف کننده ی استاتین و کمتر از 28 میلی گرم به عنوان غیر مصرف کننده در نظر گرفته شدند. تطبیق امتیاز گرایش بر اساس سال تشخیص، جنس و سن برای به حداقل رساندن سوگیری انتخاب بین کاربران استاتین و غیرکاربران انجام شد. شکستگی لگن از طریق کدهای ترخیص از بیمارستان شناسایی شد. پیگیری تا 31 دسامبر 2019 ادامه یافت.

محققان 188588 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 که از استاتین ها استفاده می کردند را با همین تعداد از بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 که از استاتین ها استفاده نمی کردند، مطابقت دادند. گروه مصرف کننده ی استاتین، جوانتر از گروه غیر مصرف کننده بودند(میانگین سنی، 56.66 سال در مقابل 57.41 سال؛P <.001).

در طول پیگیری، 1.48٪ از گروه استفاده کنندگان از استاتین و 3.17٪ از افرادی که از استاتین استفاده نمی کردند، دچار شکستگی لگن شدند. بزرگسالانی که از استاتین‌ها استفاده می‌کردند در مقایسه با افراد غیرمصرف کننده، خطر کمتری برای شکستگی لگن داشتند(HR = 0.47؛ 95% فاصله اطمینان(CI)، 0.44-0.5؛P <.001) و خطر شکستگی لگن برای مردان کمتر از زنان بود(aHR = 0.66؛ 95% فاصله اطمینان(CI)، 0.62-0.7؛P <.001).

محققان مصرف کنندگان استاتین را بر اساس دوز تجمعی تعریف شده روزانه به سه گروه تقسیم کردند: 28 میلی گرم تا 174 میلی گرم؛ 175 میلی گرم تا 447 میلی گرم؛ و بیش از 447 میلی گرم.

گروهی که دوز مصرفی آنها بین 28 تا 174 میلی گرم بود خطر بیشتری برای شکستگی لگن نسبت به گروه غیر مصرف کننده، داشتند(aHR = 1.29؛ 95% فاصله اطمینان(CI)، 1.11-1.51؛P = 0.001) .با این حال، کسانی که دوز تجمعی تعریف شده ی روزانه آنها بین 175 میلی گرم تا 447 میلی گرم(aHR = 0.67؛ 95% فاصله اطمینان(CI)، 0.56-0.8؛P <.001)یا بیشتر از 447 میلی گرم  بود (aHR = 0.36؛ 95% فاصله اطمینان(CI)، 0.28-0.44؛P <.001)خطر کمتری نسبت به گروه غیر مصرف کننده داشتند.

محققان نوشتند: اگرچه برخی از مطالعات عوامل خطر شکستگی و پوکی استخوان و استراتژی‌های پیشگیری را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شناسایی کرده‌اند، پتانسیل استفاده از استاتین در پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی‌های مرتبط، با رابطه دوز- اثر قبلاً گزارش نشده است. بر اساس بروز و شیوع بالای دیابت نوع 2 و پوکی استخوان، یافته های ما می تواند به پیامدهای سلامت عمومی کمک کند.

منبع:

https://www.healio.com/news/endocrinology/20230220/hip-fracture-risk-lower-for-adults-with-type-2-diabetes-who-use-statins